คุณครู สาวโพสต์ใบหย่า “ขอเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง “ เมื่อรู้ว่าสามีไปมีคนอื่น คุณครู อยากให้ผู้หญิงทุก ๆ คนได้อ่ าน…
ชา วโซเชียลก็ต่างแห่ให้กำลังใจเธอสนั่ น…สู้ๆ!!
ครูสาวเขียนเรื่องราวของเธอพร้อมกับโพสต์ใบหย่าว่า..
“ฉันเดินตามด้วยความรัก และความซื่อสัตย์ แต่เขากลับโรย เ ศ ษแก้วทิ้ งไว้บนพื้นที่เดิน”
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา…ฉันกำลังเดินอยู่บนถนนเล็ก ๆ ที่สองข้างทางเป็นเห ว
ฉันเดินตามคนๆ นึงด้วยความซื่อสั ตย์อย่างไม่มีข้อแม้ตลอดทางฉันเห็นแต่แผ่นหลังของเค้า
ฉันก็ตามไปอย่างเชื่อใจ เขาก็หันมามองฉันเป็นพักๆ ฉันเองที่เป็นคนตัดสินใจ
เลือกมาเดินตามเขา ฉันจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ ฉันจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ
ระหว่างทางเดิน ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ได้โรย “เศ ษแก้วทิ้งไว้บนพื้น”
ขณะที่เดินตาม ฉันไม่เคยระวั งตัวใดๆ เพราะ.. ตา มองอยู่ที่แผ่นหลังของเค้า
ด้วย “ความไว้ใจ” ฉันรู้สึกเจ็ บที่เท้าแล้ว แต่ฉันก็ยังเดินตามต่อ..
“การขอโทษและการให้อภั ย” เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เค้าก็ยังทำอีก…
จนในที่สุด พื้นที่เราเดินก็เต็มไปด้วยเศ ษแก้ วชิ้นเล็กมากมายที่คอยทิ่ มตำเท้าฉัน
อยู่ตลอดทุกก้าวที่เดิน แน่นอนว่า.. มันก็มีบางช่วงที่เป็นพื้นดินธรรมดา
บางช่วงที่เป็นพื้นหญ้านุ่มบ้าง แต่เดินไปไม่นานก็กลับไปเจอเศ ษแก้วอีก
ที่ตลกคือ.. “ฉันก็ยังคงทนเดินต่อไปเรื่ อ ยๆ” เพราะคิดเสี ยดายที่อุส่าต์เดินตามมาตั้งนานแล้ว
และด้วยความหวัง จากเสียงพูดของเค้าที่ต ะโกนมาเรื่อยๆ ว่าเค้าจะหยุดการกร ะทำแบบนี้แล้ว
ความเจ็ บป วดมันเพิ่มขึ้นมาอีก !! เมื่อมีเด็กคนนึงเกิดขึ้นมา
จากที่เดินด้วยน้ำหนักเราคนเดียว กลายเป็นต้องเดินโดยอุ้มเด็กคนนี้ไว้ที่แขน
เพื่อไม่ให้เค้าโดนเศ ษแก้วไปด้วย เด็กโต ขึ้นทุกวัน น้ำหนักก็มากขึ้นทุกวันตามไปด้วย
8 ปีแล้ว แต่ก็ยังคงมีแผ่นหลังที่คุ้นเคย กับรอยยิ้มจริงใจของเค้า
ที่เหมือนคอยให้ความหวัง ว่าเค้ากำลังจะเลิกโรยเศ ษแก้วแล้ว
หรือจะเลี้ยวออกไปอีกทาง ที่มันโคตรมื ด และไม่รู้จะมีอะไรอยู่ข้างหน้าในใจคิดว่า…
“ไม่ว่าจะเลือกทางไหนเราจะเอาเด็กคนนี้ไปด้วย”
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ป ล่อยเด็กแน่นอน ที่ทางแยกฉันมองลงไปที่เท้าตัวเอง
ตอนนี้มันดูไม่เหมือนเท้าอีกต่อไป มันเต็มไปด้วยบา ดแผ ลนับไม่ถ้วนมันเจ็ บจนชา แล้วกลับมาเจ็บอีก
วันนี้.. ฉันตั ดความเสี ยดาย 8 ปี ที่ผ่านมาไว้ที่ตรงทางแย ก
แล้ว เลือกเดินทางใหม่ ท างที่มัน โครตจะมื ด มน
และไม่รู้จะเจอกับอะไรอีก แต่อย่างน้อยที่สุดทางนี้ก็ไม่มีเศ ษแก้วอีกแล้ว
แน่นอนว่า.. เมื่อไม่มีเศ ษแก้ว ฉันจึงกล้าที่จะวางเด็กลงกับพื้น
แล้วจับมือกันเดินแทนการอุ้ม ฉันรู้สึกดีขึ้นอย่างประหล า ด
จากที่เป็นแต่ผู้ตามที่ซื่อสั ตย์ ฉันรู้ทันทีว่า ตอนนี้ฉันต้องมาเป็นผู้นำที่เข้มแข็งแทน
ในวินาทีนี้เลย เพราะฉันกำลังจะมีเด็กคนนึงเดินตามแผ่นหลังของฉัน
ตอนนี้ฉันยังเดินต่อไม่ค่อยไหวเลย… แต่จากนี้ ฉันอาจจะนั่งลง ใช้เวลาในการรักษาแผ ลที่เท้าซักพัก
แต่ไม่นานหรอกฉันจะลุกขึ้นแล้วเดินต่อ เดินไปทางที่โคตรมืดต่อไปนี่แหล่ะ แต่ฉันเชื่อว่า
ระหว่างเดินทาง อาจมีแสงร่ำไร ส่องเข้ามาบ้าง หนทางข้างหน้า ย่อมมี “แสงสว่าง” ปลายทางเสมอ
และนิทานเรื่องนี้สอนฉันให้รู้ว่า…
ฉันยังอยู่…ฉันยังไม่ต า ย ฉันจะไปต่อโดยไม่ต้องเดินตามใครอีก ไม่มีอะไรน่ากลั วอีกแล้ว..
“เธอเก่ง สุดยอดมาก ๆ ” เป็นกำลังใจให้ผู้หญิง ทุกคน คะ
ที่มา : ครูสาวสวย จุฑารัตน์
