เรื่องของ การ “อวดรวย” เป็นอะไรที่เรากันบ่อยมากในสังคมทุกวันนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “อวดรวย” ในโลกโซเชียล ที่เวลาได้อะไรมาใหม่
ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาใหม่ รถใหม่ กระเป๋าแพงๆใบใหม่ ก็ต้องถ่ายรูปมาอวดเพื่อน
ในโลกโซเชียล อวดรวย เสมอ อยากจะให้คนที่ได้เห็นนั้น รู้ว่าเรารวย เรามีเงินเยอะ
เขาจะได้ชื่นชมเรา ยกย่องเรา เหมือนเอามายกฐานะตัวเองให้สูงมากขึ้น
คนที่อวดรวย ที่เราเห็นกันส่วนใหญ่นั้น มักจะไม่ได้รวยจริงเหมือนอย่างที่เราคิด
เพราะบางครั้ง ของที่ได้มานั้น ก็เป็นเงินที่ต้องไปหยิบยืม หรือไปเป็นหนี้มาก่อน
ถึงจะได้ของ ที่ต้องการมาครอบครอง ซึ่งบางครั้งการ ได้มาลักษณะนี้ มันก็ไม่ได้
ทําให้คนที่ครอบครอง มีความสุขมาก เท่าไหร่ หลายคนก็อาจจะชื่นชมเราบ้าง
เมื่อเห็นเราใช้ของแพง ของมีราคา แต่ถ้าเราได้มาแล้วมันเป็นทุกข์ ก็ไม่ควรจะมีมันดีกว่า
ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่ควักออกมาซื้อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช้
ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง แต่เก่งกับการตะคอกใส่พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่ง ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็หาเรื่องทะเลาะกับพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่ง อดทนกับคนอื่นได้ แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง จ้างคนอื่นทำได้ แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้ แต่ไม่ได้เงินเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง อยู่นอกบ้านใช้เงินเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ขาดปาก แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดี
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง พ่อแม่ทนทุกข์ เพื่อลูกได้ แต่พอเรา เจอความลำบากนิดหน่อยก็ละทิ้ง
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกียจพ่อแม่ของตนเอง
พ่อแม่…ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า
ทนทุกข์… เลี้ยงดูจนเติบใหญ่
ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้
มีอะไรดีๆ จะนึกถึงลูกเป็นอันดับแรก
ยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลูกอับอาย
รักโดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแก่ตัว พระคุณบุพการี ตราบชั่วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด
นุสนธิ์บุคส์
