มีควาย ตัวหนึ่ง.. เขายาวสวยดูดี สง่างาม แต่แล้ววันหนึ่ง.. เขาของ ควาย เกิด แ ท ง เข้าไปในตัวของมันเอง
และขณะที่มี อีก่า ตัวหนึ่งบินผ่านมาพอดี ด้วยความสงสัย เลยบินลงมาเกาะที่หลัง แล้วถามควายว่า..
“ทำไม เจ้าถึงไม่ตัดเขาออกไปละ”
ควายตอบ ไม่ๆๆๆ ไม่อยากตัดเพราะควายรักเขามาก
“แต่ยิ่งรักมาก เธอก็ยิ่งเจ็ บมากนะจ๊ะ”
ควายพอฟังแบบนี้แล้ว ก็ได้แต่ครุ่นคิดเรื่องเขา..
อยู่มาวันหนึ่ง.. ควายรู้สึกทรม า น จนทนไม่ไหว
เพราะเขากำลังแ ท งเข้าไปในตัวเรื่อย ๆ จึงคิดถึง
คำพูดของ อีก่า..ที่เคยให้คำแนะนำ แล้วลองทำ
ตามที่ อีก่า.. บอกโดยการ “ตัด” เขาออก
พออีก่า.. บินผ่านมาเห็นอีกเลยถามควายไปอีกว่า…
“เจ้าตั ดเขาออกแล้ว เป็นยังไงบ้าง ?”
ควายบอกว่า ยังไม่ค่อยชินเท่าไร
“แล้วตัดเขาออกแล้วยังเจ็ บอยู่ไหมล่ะ”
ไม่เ จ็ บ เท่าตอนที่มีเขาอยู่แล้วละ
อีก่า.. “เห็นไหมละ! ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้แค่ ยังไม่ชินเท่านั้นเอง แต่มันไม่เจ็ บ
และท ร ม า น เหมือนเมื่อก่อนนะ “
ถ้ามีเขาแล้ว มันท ร ม า น ก็ลองตั ด เขาออก
ดูบ้าง เผื่อมันจะดีขึ้น เราเองก็ยังสามารถก้าว
ข้ามผ่านไปได้ตัวเขาเป็นของเขา แต่ความรัก
เป็นของเราแม้แต่ ความรักที่เราให้เขามันก็…
เป็นของเรา
ความรักที่ให้คนรอบข้าง นำกลับมารักตัวเอง
บ้าง ในวันที่ไร้กำลังใจ
