“เพื่อน” คือคนที่อยู่กับเราตลอด เป็นคนที่คอยรับฟัง เรื่อง ราวต่างๆได้เสมอ ทั้งเวลาทุกข์และสุข
แต่เราจะรู้ได้ไง ว่าคนไหนที่แกล้งดีกับเรา และคนไหนที่รักเราจริงๆ วันนี้ เรามีนิทาน 3 เรื่อง มาฝาก
ที่สามารถบ่งบอก คุณสมบัติของเพื่อนแท้ และนิสัยคนได้ ลองสังเกตุคนรอบตัวกัน
นิทานเรื่องที่ 1 สมหวัง ไม่ชอบกินไข่
นิทานเรื่องแรกนี้ มีอยู่ว่า..ทุกครั้งที่สมหวัง ได้ไข่มา ก็เลยให้สมนึกกิน แรกๆ สมนึก ก็รู้สึกขอบคุณสมหวัง
แต่นานๆ เข้า สมนึกก็เคยชิน เมื่อเกิดความเคยชินแล้ว ก็เหมือนกับ เป็นหน้าที่ ที่สมหวังจะต้องทำ
จนมาวันหนึ่ง…สมหวัง เอาไข่ให้สมชาย สมนึกก็ไม่พอใจเกิดอารมณ์เ สี ย โดยลืมไปว่า…
ไข่นี้ เป็นของสมหวัง สมหวังจะให้ใครก็ได้..สมนึกจึงทะเลาะกับสมหวัง เพราะเรื่องนี้ แล้วก็เ ลิกคบกัน
นิทานเรื่องที่ 2 ฤดูร้อน ร้อนมาก
เพื่อนๆ หลายคน ไปเดินเล่นกัน ไปถึงแม่น้ำ ก็เอาขาไปแช่น้ำกัน ปรากฏว่า…
รองเท้าของสมศรี ลอยตามน้ำไป ระหว่างทางเดินกลับบ้าน พื้นถนนร้อนมาก และต้องเดินไกล
สมศรีจึงขอให้เพื่อนๆช่วย แต่ทุกคนมีรองเท้าแค่คู่เดียว (สมศรีไม่สบอารมณ์)
เพราะเธอชอบขอให้คนอื่นช่วยเสมอ และแค่ทำเป็นงอน ก็จะมีคนยื่นมือเข้าช่วย
แต่ครั้งนี้ไม่ ? เธอจึงคิดว่า.. เพื่อนๆ ทุกคนใช้ไม่ได้ ไม่ยอมช่วยเหลือ แล้วก็มีสมปอง
เอารองเท้าตัวเองให้สมศรีใส่ ยอมทนเท้าร้อนเดินต่อ สมศรี ขอบคุณสมปอง สมปองบอกสมศรีว่า…
“เธอต้องจำไว้ว่า… ไม่มีใคร มีหน้าที่ต้องช่วยเธอ ที่ช่วยเธอ เพราะเป็นเพื่อนกัน ไม่ช่วยก็ไม่ผิด”
สมศรีจำคำพูดของสมปอง ต่อจากนั้นไป สมศรีก็ให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆ ด้วยความเต็มใจ
“หลายครั้งเรามักจะหวัง ให้คนอื่นดีต่อเรา ตอนแรกเราก็ซาบซึ้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไป
เราก็เคยชิน เคยชินกับที่คนอื่นดีต่อเรา เหมือนเป็นหน้าที่ ที่เขาต้องดีต่อเรา
เมื่อวันหนึ่ง ไม่ดีต่อเรา เราก็โ ม โห ความจริงไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่ดีต่อเราแล้ว
แต่เป็นเพราะเรา เรียกร้องมากขึ้น เคยชินกับการรับ ก็เลยลืมบุญคุณ ลืมขอบคุณ”
นิทานเรื่องที่ 3 แพะตัวหนึ่ง เจอหมาป่า หมาป่าจะกินแพะ
แพะจึงสู้ โดยใช้เขาสู้ กับหมาป่า และก็ตะโกนขอความช่วยเหลือให้เพื่อนๆ ช่วย
วัว…มองมาเห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไป
ม้า…มองมา เห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไปอีกตัว
ลา…เห็นเป็นหมาป่า ก็เดินหนีไปอย่างเงียบ ๆ
หมู…ผ่านมา เห็นเป็นหมาป่า ก็หายตัวไป
กระต่าย…ผ่านมาได้ยิน วิ่งหนีแซงเพื่อนๆ ไปทุกตัว
หมา…ได้ยิน รีบวิ่งเข้ามา จะสู้กับหมาป่าทันที!!
หมาป่าเห็น มีหมามาช่วย จึงวิ่งหนีไป เเพะรอดตา ย กลับมาถึงบ้าน เพื่อนๆ มาทุกตัว
วัวบอก…“ทำไมไม่บอก ข้าจะได้ใช้เขาของข้า แ ท งทะลุท้องมัน”
ม้า…“ทำไมไม่บอกข้า ข้าจะได้ใช้เกือกของข้า กระทื บ มัน”
ลา… “ทำไมไม่บอกข้า ข้าจะร้องเสียงดังๆ ให้หมาป่าตกใจต า ย”
หมู… “ทำไมไม่บอกข้า ข้าจะใช้ปากของข้า พุ่ งชนให้มันตกเขาไป”
กระต่าย… “ทำไมไม่บอกข้า ข้าวิ่งเร็ว ข้าจะไปส่งข่าว ขอความช่วยเหลือให้”
ในการพูดคุยกันอย่างเมามัน ขาดอยู่ตัวเดียวก็คือ..“หมา” มิตรภาพที่แท้จริง..
ไม่ใช่ดูที่คำพูด ที่แสนหวาน แต่เป็นมือที่ยื่นความช่วยเหลือมาให้ ตอนคับขัน
พวกที่อยู่ล้อมหน้า ล้อมหลังคุณ ทำให้คุณรู้สึกดี อาจจะไม่ใช่เพื่อนแท้ของคุณ
แต่กับเขาที่ดูเหมือนห่างไกล แต่ใส่ใจคุณตลอดเวลาตอนคุณมี “ความสุข” ไม่ไปสมทบ
แต่ตอนคุณ ต้องการช่วยเหลือ จะทำเพื่อคุณอย่างเงียบๆและเป็นห่วง ใส่ใจคุณ
นั่นเป็น “เพื่อนแท้” ของคุณ…
“เป็นคนรักเพื่อน เวลาเห็นเพื่อนได้ดีก็ดีใจด้วย
เวลาเห็นเพื่อนตกทุกข์ได้ยาก หรือเจ็บไข้ได้ป่วยก็สงสาร และเป็นทุกข์แทน
และพยายามหาทางช่วยเหลือทุกวิถีทาง ทั้งอาจยอมเสียสละให้กันได้เมื่อถึงคราวจำเป็น นั้นคือ เพื่อนแท้”
