ขยันทำงานเป็นสิ่งที่ดี แต่.. คนบ้างาน จนเกินไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเสมอไปก็ได้ ถ้าไม่อย ากเสีย “ค่าโง่”
ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะ บางที คุณอาจจะกำลังเสีย “ค่าโง่” ให้กับการทำงานอยู่ก็ได้
เมื่อ 40 ปีที่แล้ว
ผมเองได้เริ่มต้นมาทำงาน กับบริษัทสินเชื่อการเ งิน ที่มีขนาดใหญ่ ติดอันดับ 3 ของโลก
เมื่อ 30 ปีที่ แล้ว
ผมได้แต่งงาน กับผู้หญิงที่สวยและผมรักเขามาก เราสัญญาว่า จะสร้างอนาคตไปด้วยกัน
เธอคนนั้น จะเป็นคนข้างหลัง เพื่อผลักดัน ให้ผมประสบความสำเร็จในด้านการงาน
และในขณะที่การทำงานของผม ก้าวหน้าไปเรื่อยๆ และมากไป
เมื่อ 25 ปีที่แล้ว
ภรรย าของผม ได้คลอดลูกสาว สุดน่ารักคนแรกให้ผม ขณะที่ผมกำลังติดประชุมที่ญี่ปุ่น
และผมขอโทษเธอ ผมสัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกก่อนสักระยะนึง
เพื่อครอบครัวจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา และสบายกว่านี้ แล้วผมถึงจะกลับเมืองไทย
รับขวัญลูกและขอโทษภรรย าอีกครั้ง ด้วยตำแหน่งงานที่เติบโต ก้าวหน้า ฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว
เมื่อ 23 ปีที่แล้ว
เธอคลอดลูกชาย ที่เราเฝ้ารอคอย และผมเอง ได้เห็นหน้าลูกชาย
เพียงวันเดียวเท่านั้น เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ ที่ออสเตรเลีย
ผมได้บอกกับเธอว่า จะทำงานอีกไม่นานแล้ว ต่อไปนี้ เวลาทั้งหมดที่มี
จะเป็นของครอบครัวตลอดไป เพื่อผมจะได้ทดแทน เวลาที่ผ่านมา
เมื่อ 12 ปีที่แล้ว
งานของผมได้ก้าวหน้า เติบโต จนก้าวขึ้นเป็นอันดับ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิค
ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมากเลย แต่ภรรย าผมนั้น เธอขอ “หย่า” เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่
ที่เธอบอกว่า ผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้าย เธอบอกว่า ชีวิตคู่ ไม่ได้ต้องการแค่เงิ นทอง
ทรัพย์สินมากมายจนเกินเก็บ แค่ต้องการความอบอุ่น มั่นใจ จากอ้อมกอด คนเป็นสามี
เติมเต็มในคืนอ้างว้างมากกว่า แล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูก ปู่และย่าท่านจะดูแลเอง
เมื่อ 9 ปีที่แล้ว
ลูกสาวคนโต ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ไปกับเพื่อน ประสบอุบัติเหตุและเขาได้จากไป
ผมบินกลับจากประเทศญี่ปุ่น ทั้งๆที่มีงานสัมนาที่สำคัญมาก และแม่บอกว่า
ลูกสาวเกเร เลี้ยงย าก ไม่เชื่อฟัง ชอบออกไปนอกบ้าน ตอนกลางคืน
ผมกอดลูกชายคนเล็ก แล้วบอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง ต่อไป พ่อจะให้ทำทุกอย่าง ขอเวลาอีกนิดนะ
เมื่อ 6 ปีที่แล้ว
ก่อนแม่จะสิ้นใจ แม่บอกกับผมว่า อย่าเอาแต่ทำงาน จนลืมว่าลูกต้องการ
ความรัก อ้อมกอดที่อบอุ่นจากพ่อ อย่าปล่อยให้เธอรอคอย อย่างตั้งตารอ
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
พ่อจากไปตามแม่ ญาติๆก็พากันพูดคุยกัน โดยที่ผมแอบได้ยินว่า
พ่อตรอมใจ ที่แม่จากไป กับเรื่องหลานชาย ที่ติดเพื่อน ออกไปสำมะเลเทเ ม า
แกมัวโทษแต่ตัวเอง ว่าเลี้ยงหลานได้ไม่ดี ขณะที่ผม ก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงาน
แล้วผมมีทุกอย่างแล้ว สิ่งที่ต้องการ และสิ่งที่ผมได้มา ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ
เพราะการสูญเสีย บางอย่าง ต้องแลกมากับความสำเร็จ มันคุ้มค่าจริงๆหรอ?
ต่อไปนี้ ผมจะกลับไปชดเชย เวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัว
และล่าสุด 2 ปีที่แล้วหมอบอกว่า ผมเป็นโร คซึมเศร้า ต้องกินย ารักษา
น่าแปลกใจอยู่นะ ที่ผมมีครบทุกอย่าง แต่กลับอ้างว้าง คนที่รักจริงๆก็ไม่มี
มีแต่คนจ้อง จะกอบโกย ไม่มีใครเหมือนพ่อเหมือนแม่ ภรรย าและลูกๆ
ของผมเลยสักคน ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว สิ่งที่ภรรย าผมบอกไว้ ถึงตอนนี้แล้ว
มันสายไปแล้ว ไม่มีใคร ไม่เหลือใครแล้ว ที่ทนรอคอยย าวนาน ผมยอมแลกทุกอย่าง
กับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกิน แค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคน
สักช่วงชีวิตหนึ่งของผมก็ยังดี ใครที่เป็นแบบผม คิดให้ดีก่อนนะ ว่ามันคุ้มหรือเปล่า
จงใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่า ในแบบที่พอดีกับชีวิต และสุขภาพที่ดี ไปพร้อมๆกัน กับคนที่เรารักดีกว่า
“งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
แต่… อย่าให้ทั้งชีวิตคุณ
มาเป็นส่วนหนึ่งของงาน
จนลืมใส่ใจ.. คนรอบข้าง”
