เขียนไว้ดีมาก อย่าเป็นคนเก่งแต่ แล้ง.. น้ำใจ จงเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ที่มี น้ำใจ และไม่เห็นแก่ตัว
มีสามีภรรย าคู่หนึ่ง รับจ้างเลี้ยงปลาให้เถ้าแก่..
และเถ้าแก่ผู้นี้จ่ายเงินเดือนให้แก่สามีภรรย าคู่นี้
เดือนละ 5,000บาท บ้านพัก ข้าวสารอาหารแห้ง
และของใช้เถ้าแก่เป็นผู้จัดหามาให้หมด
เขาทั้งสองคน มีหน้าที่ให้อาหารปลาวันละ 2 รอบ
รอบเช้ารอบหนึ่ง และรอบเย็นอีกรอบหนึ่ง
นอกเหนือจากนั้น แล้วแต่สองสามีภรรย าจะ
จัดการกับชีวิตอย่างไร เถ้าแก่ไม่ได้จำกั ด
กับชีวิตส่วนตัวของลูกน้อง
เขามาที่บ่อเลี้ยงปลาเพียงแค่ ต้นเดือน
และปลายเดือน ซึ่งเป็นช่วงที่ต้องนำอาหาร
ปลามาให้และถือเป็นการนำข้าวของเครื่องใช้
มาให้ลูกน้อง อีกทั้งถือเป็นการมาถามไ ถ่.. สารทุกข์สุกดิบ
เมื่อผ่านไปสองปี ปลาในบ่อทำกำไรให้เถ้าแก่
ถึง 4แสนบาท เถ้าแก่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เขาจึงนำเงิน 1 หมื่น บาท มอบให้ลูกน้อง
เพื่อเป็นกำลังใจ และอนุญาตให้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดได้ ส่วนค่าเดินทางก็มอบให้อีกจำนวนหนึ่ง
เมื่อภรรย าของเถ้าแก่รู้เข้า ก็โมโหเป็นเดือด
เป็นแ ค้ น เสียดายเงินเป็นอย่างยิ่ง
“คุณจะบ้ าเหรอ… เสี ย ส ติไปแล้วหรือยังไง”
เงินเดือนก็จ่ายเต็มที่บ้านก็ไม่ต้องเช่า
ข้าวก็ไม่ต้องซื้อ นี่ยังแถมทั้งเงินเหมื่น และเงินค่ารถอีก ทำอะไรทำไม่ไม่ปรึกษาฉันก่อนล่ะคะ
เถ้าแก่ได้แต่หัวเราะ จากนั้นก็บอกกับภรรย าว่า..
“ผมจะเล่าอะไรให้คุณฟังนะ”
มีหมู่บ้านหนึ่ง ชาวบ้านต่างมีอาชีพปลูก ลูกพลับ
เมื่อถึงฤดูหนาวพวกเขาพากันเก็บลูกพลับ จนหมด
ไม่เหลือคาต้นไว้แม้แต่ลูกเดียว มีอยู่ปีหนึ่ง…
ที่อากาศหนาวมากเป็นพิเศษ หิมะตกมากกว่าทุกปี
นกสาลิกาจำนวนสองสามร้อยตัว หาอาหาร
กินไม่ได้ พากันหนาวต า ยภายในคืนเดียว
เมื่อฤดูใบไม้ผลิของอีกปี ต้นพลับก็ผลิใบใหม่
ออกมา เมื่อมันเริ่มออกดอก ไม่รู้ว่า…
หน อ น มาจากไหนจำนว นมากมายพากันกัดกิน
ทั้งดอก และใบ ของต้นพลับจนเกิดความเสียหายมากมาย ส่วนลูกพลับที่เล็ ด รอ ดมาได้ พอโตสักนิ้วก้อยก็ถูก ห น อนกินไปจนหมด
ชาวบ้านต่างก็พากันคิดถึง นกสาลิกา หากยังมีนกสาลิกาอยู่ หนอนเหล่านี้ ก็คงจะไม่นำภั ย มาให้
จากนั้นเป็นต้นมา เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวลูกพลับ ชาวบ้านก็จะเหลือลูกพลับคาไว้บนต้นเพื่อให้เป็นอาหาร
ของนกสาลิกา ในหน้าหนาว ลูกพลับสีเหลืองแสด ดึงดูดให้นกสาลิกาจำนวนมาก
มาจิกกินในฤดูหนาว เหล่านกสาลิกาก็แสนรู้คุณ
เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ยอมบินจากไป
คอยจัดการกับหนอนที่มารังควานต้นพลับ
จากนั้นเป็นต้นมา ชาวบ้านก็มีลูกพลับเก็บเกี่ยว
อุดมสมบูรณ์ทุกปี
“ผมเหลือลูกพลับไว้ให้นกสาลิกา กิน คุณว่าผมโง่งั้นรึ..”
เมื่อภรรย าได้ฟังจบ ก็เข้าใจในทันที
จุดหมายที่เหลือลูกพลับไว้บนต้น ก็เพื่อแบ่งปัน
ให้กับ นกสาลิกา ได้อยู่ร อ ด
การดูแลให้สวัสดิการแก่ลูกน้อง ก็เพื่อให้ลูกน้องรู้ว่า เถ้าแก่.. สำนึกคุณพวกเขา เช่นกัน
คุณได้มากคุณให้ลูกน้องมาก ตามความจริงก็คือ..
คุณให้ตัวคุณเองต่างหาก ให้ทางรอด แก่ผู้อื่น
ก็คือการให้ ทางรอ ด แก่ตัวเอง เช่นกัน
ให้ความสุขแก่ผู้อื่น ก็คือการให้ความสุขแก่ตนเอง
“อย่าเป็นคนเก่ง…ที่แล้งน้ำใจ
แต่จงเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ที่มีน้ำใจและไม่เห็นแก่ตัว”
แหล่งที่มา… นิทานพื้นบ้าน
เรียบเรียงเพิ่มเติมโดย เพจสู้เพื่อลูก
