เด็กหญิงคนหนึ่ง…เห็นแม่นั่งแ ก้ ก ลุ่ ม เส้นด้าย
ที่ยุ่งเหยิงด้วยความอดทน แม่พย าย ามอยู่
หลายครั้งก็ไม่สามารถแก้ด้าย กลุ่ มนั้นได้สักที
แต่…แม่ก็ไม่ล้มเลิก พอเหนื่อยทีก็พัก
ไปทำอย่างอื่น แล้วก็กลับมาแ ก้ด้ายกองนั้นอีก
ครั้งแล้วครั้งเล่า… จึงถามแม่ว่า
“หนูเห็นแม่พยายามแก้ด้ายกองนี้มานานแล้วก็ไม่เห็นแก้ได้สักที ทำไมแม่ไม่ตัดมันทิ้งไปซะ”
แม่ของเด็กหญิงตอบว่า… “ด้ายกลุ่มนี้ มีเชือกแค่เส้นเดียวแม่หาปลายเชือกเจอแล้ว ยังไงก็ต้องแก้ให้ได้”
วันต่อมา.. เด็กหญิงเห็นแม่นั่งลูบไล้เส้นด้าย
ที่สุดท้ายก็แก้ออกมาจากกองด้ายที่ยุ่งเหยิง
ด้วยความภูมิใจ แม่ก็เลยบอกกับเธอว่า..
จำไว้นะลูก…
เส้นด้ายก็เหมือนชีวิตเรา ถ้าเกิดปมพันกันขึ้นมา
ก็เหมือนกับชีวิตเราเวลามีปัญหา
ถ้าแม่ตัดด้ ๅยกลุ่มนั้น… แล้วทิ้งไป
ก็เหมือนแม่แก้ปัญหา… แบบสุ่ ม ๆ ทิ้งไป
แล้วการเอาด้ายที่มีรอยต่อไปทอผ้าก็จะทำให้
ผ้าดูไม่มีราคาไม่มีใครอย ากซื้อ..
มันเหมือนกับ “ชีวิต” คนเราที่เต็มไปด้วย
ปัญหาวุ่นวๅยต่อเป็นหางว่าว
กลายเป็นคนจับจด หมกมุ่นกับปัญหา ไม่มีใคร
อย ากคบหาสมาคม แต่ถ้าเรารู้ต้นตอของปัญหา
แล้วให้เวลากับมันสักนิดเราก็จะคิดพิจๅรณาหาทางจัดการกับปัญหาได้
อย่ าเป็นคนทิ้งปัญหา หรือแก้ปัญหาส่งเดช
เพรา ะ ชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหาคารๅคาซัง
แก้ไม่ตกหรือแก้ไม่ถูกทาง
จะเป็นตัวถ่วงให้เราห่วงหน้าพะวงหลังไปเรื่อย ๆ
บทความแหล่งที่มาจาก : ตามสบาย
