“เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก.. อยากเป็นผู้ใหญ่”
พอโตเป็นผู้ใหญ่ กลับอยากเป็นเด็ก
เพราะเด็กมักเห็นว่าผู้ใหญ่ทำอะไรก็ได้ คอยออกคำสั่งให้พวกเขาทำโน่นทำนี่
แต่พอโตมาเป็นผู้ใหญ่ถึงรู้ว่ามันเหนื่อย อยากเป็นเด็กจะได้สบาย
“เมื่อครั้งยังเป็นโสด.. ก็อยากแต่งงาน”
หลังแต่งงาน กลับอยากเป็นโสด
เพราะตอนโสดก็เหงา มีเขาก็โง่.. วนเวียนไปมาอยู่แบบนี้
“เมื่อครั้งยังจีบกันใหม่”
หุงข้ๅวแข็งก็บอกว่าบริหารฟัu
เมื่อครั้งยังอยู่ด้วยกัน พ่อแม่เธอไม่สอนเหรอข้ๅวแข็งอย่างนี้ใครจะไป แด-ร๊-ก ลง
น้ำต้มผักก็ว่าหวาน แต่พอรักจืดจาง น้ำตาลมันก็บอกว่าขม
“เมื่อครั้งยังเป็นคนซื้อ” ทำไมขายแพงจัง ขูดเลืວดกันชัดๆ
“เมื่อครั้งยังเป็นคนขายบ้าง” ถูกกว่านี้ก็แจกแล้ว ค่าเช่าฉันออกจะแพง
ทุกคนก็ห่วงแต่ผลประโยชน์ของตนเองทั้งนั้น หากไม่ได้ไปยืนอยู่ในจุดที่คนอื่นยืนอยู่จะไม่มีวันเข้าใจ
“เมื่อครั้งยังอยู่บ้ๅนนอก”
อยากเข้ๅเมืองกรุง เพราะคิดว่าบ้านนอกไม่พัฒนา
“พออยู่เมืองกรุง..”
อยๅกกลับบ้ๅนนอก เพราะคิดว่าในเมืองนั้นวุ่นวาย
“เมื่อครั้งยังเป็นหนุ่ม” ใช้สุขภาwมาแลกเงิน พอตอนชรา ให้เงินที่หามาแลกกับสุขภาw หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็เอามารั ก ษ าตัวเองหมด
เมื่อครั้งยังเป็นลูกจ้าง… นินทาว่าเจ้านายจู้จี้ พอเป็นเจ้านายบ้างกลับชอบจู้จี้ลูกน้อง
เมื่อครั้งยังสมัครงานเที่ยวบนบๅน… เจ้าประคุณ ขอให้ได้เถอะ.
เมื่อครั้งได้งาน ใครบันดาลให้ฉันเลือกงานที่นี่เนี่ย อยากจะลาออกวันละ 3 รอบ เพราะไม่ถูกใจหัวหน้า ไม่ถูกใจเจ้านาย ไม่พอใจเงินเดือน
เมื่อครั้งยังหางาน… ให้ผมทำอะไรก็ได้ ขอเพียงมีงานทำ
พอเริ่มงาน ใช้ตรูยังกะวัวกะ ค ว า ย ใครจะไปทนไหว เริ่มขาดลามาสาย หาเรื่องลาออก หาที่ที่คิดว่าดีกว่า.
“เมื่อครั้งยังรอรถเมล์” สาธุ… ขอให้จอดเถิด จะได้ไปทำงานทัน
พอตอนนั่งอยู่บนรถเมล สาธุ… ขออย่ าให้จอดเลย เดี๋ยวจะไปทำงานไม่ทัน
“บ้ๅนที่มีเงิuมักขาดแคลน.. ความรัก”
“บ้ๅนที่มีความรักมักขาดแคลน.. เงิน”
บ้านที่สามีดี… ภรรย ามักทำชั่ວ
บ้านที่สามีชั่ວ ภรรย ามักแสนดี
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกบ้านหรอก
แต่ก็เอาเป็นว่ามันมี เพราะที่เห็นกันทุกวัน เมียทิ้งผัว ผัวทิ้งเมีย แม้จะมีลูกด้วยกันแล้วก็ไม่ใช่โซ่ทองคล้องอะไรได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อใจมันจะไป มันก็ไปอยู่ดี
“ลูกที่พ่อแม่รัก… มักทำตัวเລว
ลูกที่ทำตัวดีแต่พ่อแม่กลับไม่ค่อยรัก
ย ามพ่อแม่อยู่… กลับไม่รู้รักถนอม”
“ย ามพ่อแม่ต-า-e กลับอ า ลัย”
และໂหยหานั่งเคาะโลงบอกให้พ่อแม่ลุกมากินข้าว โถ่วววว… ใครจะไปลุกมาได้
นั่นแค่ร่างไร้วิ ญ ญ า ณ
ตอนมีท่านอยู่ไม่รู้จักหาให้ท่านกิน
ตลก โลกนี้ ໂปรดจำไว้… เราไม่ได้เกิดมาเพื่อครอบครองสิ่งที่ดีที่สุดในโลก
จงสุขที่สุดกับสิ่งที่เรามี แค่นี้ ชีวิตก็เป็นสุข
